Photo from Anke van den Berg, Belgium on holiday somewhere in France. Photo inspired me to write the next poem:
HET ONTWAKEN NA DE SLAAP
(au nom de tous les chats du Congo)
voor Anke
Katten slapen
als bootjes op ons strand,
als zandkorrels in werkloze
bootjes met afgeschilferde verf.
Zij zijn blij miauwend aangestrand
in mijn heidense woning
als veilige haven.
Ik kijk naar de regelmaat
van hun rustige ademhaling
met enige jaloezie
telkens ik mijn masker opzet
en de zee mijn longen vult
en mijn mond kwallenslijm ophoest.
Enige onrust lees ik wel in hun ogen
Als zij mij monsteren met ogen in het donker
Ben jij ziek meneertje? Ik krijg om mij te genezen
voorzichtige lekjes op mijn mensenhuid.
Zij beademen me mee met een wild parfum.
Ik blijf hier niet en ga bootje varen, fluister ik hen toe.
Zij volgen niet, hebben het niet zo gemunt
op gepalaver, eindeloos water en rosse verkrachterkaters.
Ik ga zelf op zoek naar een veilige haven
maar vind hem niet, wat nu?!
Huil ik als een wolf naar de groengebakken maan
of miauw ik in koor met alle boten op zee
naar de afgedankte afgehakte handen van de aarde???
(ik heb de kattenbluesaids, voel me als Nsala uit Wala, kijkend naar Boali)
GV
16 juni 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten