New contributions from Anke van den Berg, Belgium.
woensdag 30 maart 2011
ANN, ANKE'S HOFNAR NODIGT JE UIT TOT EEN BEZOEK NAAR HET MUSEUM VAN NIET BESTAANDE DIEREN!
New contributions from Anke van den Berg, Belgium.
ANNA RUNNING WILD
Collage by Guido Vermeulen mailed to Anke van den Berg in Belgium.
Anke's project "THE KING" is here connected with "THE BOOK OF ANN".
Inspiration source: some lines of a poem by M. Vasalis:
"Mijn ogen werden wilde vrouwen
en zwierven weg en kwamen toch
terug, tot waar de koning kwam"
(My eyes became wild women
and wandered away and returned
till where the king came)
EEN BRIEF AAN ANKE
Brussel, 30 maart 2011
Dag Anke,
Bedankt voor o.a. de hofnar ATC, de brief en het museum van onbestaande dieren.
Neen, ik wist niet W*** werd getroffen door Parkinson. Da's het tegenoverstelde van leuk!
Zelf zit ik terug thuis, voorlopig tot 18 april. 11 april ga ik terug in de kliniek voor een nieuwe slaapanalyse en aanmaken van een aangepast masker. Uit de eerste analyse bleek dar ik 45 % van de tijd geen lucht krijg gedurende de nacht, met alle gevolgen van dien. Eigenlijk had men mij dringend moeten oproepen maar men is dat vergeten. Als ik niet zelf binnen gesprongen was om te weten wat en hoe verder, dan wist ik of mijn huisarts van niets!
Hospitalen, bah! Ik kreeg ook last van evenwichtsstoornissen bij het opstaan en ben een aantal keren gevallen met als resultaat verstuikte pols, blauwe plekken, verstuikte voet.
Enkele weken geleden begon ik dan ook nog eens bloed te urineren gevolgd door hevige inwendige pijnen (ik dacht echt dat ik aan het creperen was). Ik moest pijnstillers slikken als ware het drop. Mijn dokter dacht aan stenen in de urineleiders als gevolg van de hartmedicatie maar uit een scan bleek niets. De bloedende urine stopte na ongeveer 4 dagen. Misschien heb ik stenen gehad en zijn ze ondertussen weg. Ik begreep niet goed hoe dat bloedverdunners stenen kunnen veroorzaken. Een andere dokter legde me dan uit dat SINTROM eigenlijk een heel oud medicijn is dat vroeger enkel gebruikt werd om ratten en muizen te verdelgen. Het verdunt het bloed zo erg dat de aders springen en de knaagdieren bloeden inwendig dood.
Ne frisse heeft dan gezegd "laten we dat ook gebruiken voor hartlijders. Nou moe!
De farmaceutische industrie is nu wel aan het werken aan een andere SINTROM, die meer geschikt zou zijn voor menselijke toepassingen en gemakkelijker op te volgen zou zijn.
Ik was bezorgd voor mijn wilde katten want die hebben de neiging aan alles aan te zitten wat los is in huis. 1 gram zou al volstaan om een kat te doen creperen en da's de kleinste dosis voor de mens. Ik moest 5 gram per dag nemen. Dus ik vraag me nu af of de kleine adertjes in mijn organen het niet begeven hebben door al dat slikken gedurende maanden. Het is het tegenovergestelde van diabetes. Het gevaar is daar dat de kleine adertjes dichtslibben. Wat zijn dus de danger zones bij een man: de ogen, de nieren, de urinewegen, de penis.
Voor het RATKILLER medicijn geldt dezelfde (omgekeerde) redenering. Ik vind het straf dat mijn eigen huisarts mij niets uitlegt maar de andere dokter (een jongere) met wie hij samenwerkt wel! Afijn, ik neem voorlopig even geen Sintrom meer maar Asaflow (ook een bloedverdunner maar geen straf spul, meer een soort veredelde aspirine).
Naast het werk op de omslag heb ik ook een collage gemaakt deze keer en jouw project verbonden met het mijne (als ik met die spelletjes begin, kan ik haast niet stoppen door de adrenaline rush). De collage was een rechtstreeks gevolg van het lezen van Vasalis. Omdat ik gisteren het verzamelde werk heb gekocht, kan ik je nu ook De vogel Phoenix opsturen als geschenk. Het fragment waarop de collage gebaseerd is, staat op pagina 19.
Ik heb verschillende andere werken gemaakt rond deze bundel, voor een project over boeken in Brazilië maar die staan al op mijn blog.
Ook schreef ik een nieuw gedicht gisteren: het vermoedelijk vrij sombere slot van de nieuwe bundel "Sprookjes in de wolken". Toen het af was, kwam de postbode met post van jou, haha, da's toeval zeker?!! Het SCHAAKMAT gedicht is ook het resultaat van het herbekijken van Carlos Saura's film CRIA CUERVOS met de piepjonge Ana Torent. De tranen stroomden uit mijn ogen want de geschiedenis van Ana ging geluidloos over in de mijne: het aanschouwen van het lijden van de moeder, het verraad van de vader die aanpapte met andere vrouwen terwijl zijn vrouw doodziek was, enz… 't is mij allemaal ook overkomen. Ik meen me zelfs te herinneren dat ik mijn broer aanraadde deze film niet te gaan zien in 1973 omdat wij te emotioneel betrokken waren bij de thema's in de film. Natuurlijk speelt mijn huidig lijden ook wel een rolletje. Maar ik vind de tekst wel leuk omdat hij afstandelijk is, zelf confronterend en gedept in milde ironie en spot. Hoe zou Bill Adama dat weeral verwoorden? So say we all !!!
Guido
Dag Anke,
Bedankt voor o.a. de hofnar ATC, de brief en het museum van onbestaande dieren.
Neen, ik wist niet W*** werd getroffen door Parkinson. Da's het tegenoverstelde van leuk!
Zelf zit ik terug thuis, voorlopig tot 18 april. 11 april ga ik terug in de kliniek voor een nieuwe slaapanalyse en aanmaken van een aangepast masker. Uit de eerste analyse bleek dar ik 45 % van de tijd geen lucht krijg gedurende de nacht, met alle gevolgen van dien. Eigenlijk had men mij dringend moeten oproepen maar men is dat vergeten. Als ik niet zelf binnen gesprongen was om te weten wat en hoe verder, dan wist ik of mijn huisarts van niets!
Hospitalen, bah! Ik kreeg ook last van evenwichtsstoornissen bij het opstaan en ben een aantal keren gevallen met als resultaat verstuikte pols, blauwe plekken, verstuikte voet.
Enkele weken geleden begon ik dan ook nog eens bloed te urineren gevolgd door hevige inwendige pijnen (ik dacht echt dat ik aan het creperen was). Ik moest pijnstillers slikken als ware het drop. Mijn dokter dacht aan stenen in de urineleiders als gevolg van de hartmedicatie maar uit een scan bleek niets. De bloedende urine stopte na ongeveer 4 dagen. Misschien heb ik stenen gehad en zijn ze ondertussen weg. Ik begreep niet goed hoe dat bloedverdunners stenen kunnen veroorzaken. Een andere dokter legde me dan uit dat SINTROM eigenlijk een heel oud medicijn is dat vroeger enkel gebruikt werd om ratten en muizen te verdelgen. Het verdunt het bloed zo erg dat de aders springen en de knaagdieren bloeden inwendig dood.
Ne frisse heeft dan gezegd "laten we dat ook gebruiken voor hartlijders. Nou moe!
De farmaceutische industrie is nu wel aan het werken aan een andere SINTROM, die meer geschikt zou zijn voor menselijke toepassingen en gemakkelijker op te volgen zou zijn.
Ik was bezorgd voor mijn wilde katten want die hebben de neiging aan alles aan te zitten wat los is in huis. 1 gram zou al volstaan om een kat te doen creperen en da's de kleinste dosis voor de mens. Ik moest 5 gram per dag nemen. Dus ik vraag me nu af of de kleine adertjes in mijn organen het niet begeven hebben door al dat slikken gedurende maanden. Het is het tegenovergestelde van diabetes. Het gevaar is daar dat de kleine adertjes dichtslibben. Wat zijn dus de danger zones bij een man: de ogen, de nieren, de urinewegen, de penis.
Voor het RATKILLER medicijn geldt dezelfde (omgekeerde) redenering. Ik vind het straf dat mijn eigen huisarts mij niets uitlegt maar de andere dokter (een jongere) met wie hij samenwerkt wel! Afijn, ik neem voorlopig even geen Sintrom meer maar Asaflow (ook een bloedverdunner maar geen straf spul, meer een soort veredelde aspirine).
Naast het werk op de omslag heb ik ook een collage gemaakt deze keer en jouw project verbonden met het mijne (als ik met die spelletjes begin, kan ik haast niet stoppen door de adrenaline rush). De collage was een rechtstreeks gevolg van het lezen van Vasalis. Omdat ik gisteren het verzamelde werk heb gekocht, kan ik je nu ook De vogel Phoenix opsturen als geschenk. Het fragment waarop de collage gebaseerd is, staat op pagina 19.
Ik heb verschillende andere werken gemaakt rond deze bundel, voor een project over boeken in Brazilië maar die staan al op mijn blog.
Ook schreef ik een nieuw gedicht gisteren: het vermoedelijk vrij sombere slot van de nieuwe bundel "Sprookjes in de wolken". Toen het af was, kwam de postbode met post van jou, haha, da's toeval zeker?!! Het SCHAAKMAT gedicht is ook het resultaat van het herbekijken van Carlos Saura's film CRIA CUERVOS met de piepjonge Ana Torent. De tranen stroomden uit mijn ogen want de geschiedenis van Ana ging geluidloos over in de mijne: het aanschouwen van het lijden van de moeder, het verraad van de vader die aanpapte met andere vrouwen terwijl zijn vrouw doodziek was, enz… 't is mij allemaal ook overkomen. Ik meen me zelfs te herinneren dat ik mijn broer aanraadde deze film niet te gaan zien in 1973 omdat wij te emotioneel betrokken waren bij de thema's in de film. Natuurlijk speelt mijn huidig lijden ook wel een rolletje. Maar ik vind de tekst wel leuk omdat hij afstandelijk is, zelf confronterend en gedept in milde ironie en spot. Hoe zou Bill Adama dat weeral verwoorden? So say we all !!!
Guido
SCHAAKMAT, voor Ana & Carlos
SCHAAKMAT
*voor Ana & Carlos *
Door de achterruit van de snelle wagen
zien wij wolken
schaken met voorbijrazende bomen.
Wij spelen verstoppertje sterven
achter diezelfde bomenlast
want tja, de dood is en blijft
een doodleuk kinderspel.
Mijn dode moeder wandelt hand in hand met mij.
Mijn dode vader ligt in bed met zijn geheime minnares:
de krolse kapster van een ongeduldig geheugen.
Zij hijgt dat ook ik sterven zal als een fluitje van een cent
met de eenvoud van een uitgeputte uitgepufte kaars.
De kat PUCKY keert na weken dwalen terug naar huis.
Zij werd door papa met zijn snelle wagen
ergens ver weg gedropt omdat het lieve dier
liever stoeide met zijn beide zonen,
en dat kon hij uiteraard niet zomaar verdragen.
Op het vakantiestrand slapen nog steeds de oorlogsbunkers,
het onderkomen van de leugen en de haat, het asiel voor zoveel kwaad.
Mijn grootmoeder heb ik nooit gekend.
Mijn grootvader was een trotse smid.
Op zijn aambeeld sla ik mijn herinneringen
stuk.
In een kartonnen doos begraaf ik ze in de tuin.
In die doos stop ik ook een papiertje in een vingerhoed
met daarop geschreven: "Is er wel echt leven
voor de dood"
De wolken kijken toe, haast onverstoord en vertellen mij met milde schijn
"aan alle boze sprookjes komt vroeg of laat een eind".
Guido Vermeulen
29 maart 2011
*voor Ana & Carlos *
Door de achterruit van de snelle wagen
zien wij wolken
schaken met voorbijrazende bomen.
Wij spelen verstoppertje sterven
achter diezelfde bomenlast
want tja, de dood is en blijft
een doodleuk kinderspel.
Mijn dode moeder wandelt hand in hand met mij.
Mijn dode vader ligt in bed met zijn geheime minnares:
de krolse kapster van een ongeduldig geheugen.
Zij hijgt dat ook ik sterven zal als een fluitje van een cent
met de eenvoud van een uitgeputte uitgepufte kaars.
De kat PUCKY keert na weken dwalen terug naar huis.
Zij werd door papa met zijn snelle wagen
ergens ver weg gedropt omdat het lieve dier
liever stoeide met zijn beide zonen,
en dat kon hij uiteraard niet zomaar verdragen.
Op het vakantiestrand slapen nog steeds de oorlogsbunkers,
het onderkomen van de leugen en de haat, het asiel voor zoveel kwaad.
Mijn grootmoeder heb ik nooit gekend.
Mijn grootvader was een trotse smid.
Op zijn aambeeld sla ik mijn herinneringen
stuk.
In een kartonnen doos begraaf ik ze in de tuin.
In die doos stop ik ook een papiertje in een vingerhoed
met daarop geschreven: "Is er wel echt leven
voor de dood"
De wolken kijken toe, haast onverstoord en vertellen mij met milde schijn
"aan alle boze sprookjes komt vroeg of laat een eind".
Guido Vermeulen
29 maart 2011
ANN, ARE YOU A BRUNETTE?
A new photo postcard from Elizabeth Zois, USA.
On the back of the postcard this text:
Hello Guido,
Dear Ann,
Smile in the mirror; you are loved.
I imagine you as brunette, as Guido was, and , you are a lovely dancer.
A hint of your world would be nice but if not, ça va.
Elizabeth
Anneke, hou jij ook van "la musique insolite of broken umbrellas" ?
Contributions by Rod Summers, The Netherlands.
This mail art pioneer always challenges ways of seeing and thinking.
Bedankt Rod!
maandag 28 maart 2011
"SOY ANA", a tribute to ANA TORENT (1966-)
A painting on an envelope, Ann related, but mailed to Zois in the USA, accompanied by the present letter:
Brussels, 28 March 2011
Dear Zois,
Thank you for the photo postcards for the book of Ann.
The painting on the envelope "SOY (ANA)" needs a bit of explanation.
It is reference to the splendid movie "EL ESPIRUTU DE LA COLMENA" (the spirit of the beehive) directed by Victor Erice in 1973 (2 years before Franco died). Erice introduced to the world the wonderful child actress ANA TORENT, which Carlos Saura would use again a few years later in "CRIA CUERVOS". Both movies are examples of astonishing beauty and poetry & symbolism in movies. Personally I appreciate the first one even better than the second one. It is a miracle that both movies survived the censorship of Spanish fascism!
The spirit of the beehive tells the story of a family (as in Cria Cuervos a symbol for the whole of Spanish society). To a small town around 1940 comes a traveling movie van showing the movie FRANKENSTEIN by James Whale. The whole town comes together, adults and children, to view the movie. The reactions of the kids on the monster (the famous scene where the little girl meets the monster, offers him flowers to throw into the river, and when there are no flowers left, the girl is killed by the monster) are fantastic; the face of Ana Torent is one of the highlights of 20th century cinema! Erice shot this scene as a real documentary, the reactions you see are real. He showed the movie to the people and shot their spontaneous reactions.
Ana is puzzled and cannot understand 2 things: why did the monster kill the child and why is the monster killed at the end of the movie. Her sister explains to her that both are not killed because after all "it's only a movie, so this is not happening for real". Ana calls her sis' a liar. For her the monster is real and not a lie. Her sister tells her a big secret; that you can see the monster for real and that he is hiding in an abandoned building outside the town, proof that he is not dead so to speak. Ana and her sister visit the building but don't find the monster.
Ana wants to find however the monster desperately and returns to the building on her own, even during the night. In the meantime a wounded partisan (an anti fascist) uses the building as a hiding place. For Ana that man is the friendly monster and she helps him, giving him an apple, later brings him more food, some clothes and a watch belonging to her own father.
During one night police find the partisan and shoot him death. The father is called to the station to recuperate his coat and watch. The father suspects his daughters or even his wife.
He follows Ana to the building. Ana discovers the blood inside the shed and realizes the man she befriended has been killed by other adults. She runs away from her father and goes into hiding in the forest. At the river she meets the monster of Frankenstein again, an echo of the scene in the movie. She is not killed by the monster of her imagination. She is found and brought back home. The monster had explained to her she had only to think of him and say her own name and he'll be back. Final scene of the movie is the girl whispering: SOY ANA !!
( I am Ana, Soy being the first person in Spanish of the verb TO BE, because of the unique form of this verb, nobody uses the "I" in Spanish, it is obvious that someone is speaking in the first person).
The affirmation of the personal identity of the child is essential and also exemplary for the striving of liberation of the Spanish people, their identity being crushed by Spanish fascism since the civil war.
The discovery of death as a reality jumps from the movie to real life experience. The world is seen thru' the perspective of a little girl. There is more to say about this movie but I'm not going to do this, except perhaps that it is a miracle that the movie was not censored. The censors thought that the movie was too weird and too slow to reach a large audience. Well they were mistaken! The argument of "too slow" was also used to dismiss the power of Cria Cuervos. This leads me to this possible conclusion: that fastness and speed are instruments of totalitarianism in all its forms. When something goes very fast it becomes impossible to reflect on what you see or hear or on your own existence and that of society.
Who used speed as criteria in art: the Italian futurists and they were all admirers and supporters of Italian fascism.
Hollywood movies today compete in fastness of images and scenes. This makes me say (a provocation of thought of course) that someone like James Cameron is perhaps not a fascist but that he makes fascist movies!
For Goering the model for nazi propaganda movies was indeed Hollywood! Hitler liked more the outspoken propaganda approach of Leni Riefenstahl.
Slow down; so you can reflect on human condition and act accordingly is part of the spirit of the beehive (the title refers to a symbolist book of the Belgian author Maurice Maeterlinck, by the way).
In the painting on the envelope I transformed the monster of Frankenstein into a giant pussycat holding little Ana protectively between his paws.
Soy Ana, Soy Ana Torent, an historical Ann to cherish and admire. She blossomed into a stunning woman and is still acting today.(she acted in a recent Peter Greenaway movie)
Postal greetings,
Guido
I'm attracted to Ann like a lunar moth to a golden flame
Art and photo received from Meg Taney Founds, USA.
In a personal letter Meg comments on her photo:
"Here is a photo of a Luna (lunar?) moth. It went to the object like a moth to the flame. We put it in our spring vegetable garden this week."
Butterflies and moths are creatures of transformation and transition, so strong symbols for love in all its expressions.
vrijdag 25 maart 2011
ANN, WE ARE LIVING IN THE YEAR OF THE RABBIT
Received from Deborah Davidson in Japan, glad to hear from any of the mail artists in the contemporary crisis Japan is facing!
ANN REVISITS THE CULTURAL REVOLUTION
Exploded in laughter when receiving this postcard from Valentine Mark Herman on which he added "to Guido .. & Ann ?". Loved the question mark!
On the back of the card the famous quote on art and literature that Mao pronounced at the Yunan conference in 1942 that there is no art outside the class system and the political lines determined by opposing ideologies. Haha, hadn't read that nonsense since the 70's.
It is a rejection of "l'art pour l'art" while in my book, dear Mao, the art for the sake of art is the real revolutionary approach because it is the expression of real independent art forms, independent from ruling ideologies, political lines of parties, the government, those in power and so on.
Lenin's vision on art as propaganda never seduced me (though I recognize the great value of that propaganda art, certainly in the beginning of the Soviet Union, see the excellent serial on Soviet art of the BBC for instance). I was educated by a Dutch poetic quote (as poignant as Mao's quotes in his little red book): "Kunst is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie" or "art is the utmost individualistic expression of the utmost individualistic emotion". "How bourgeois!" is shouting Mao, turning & shaking in his new emperor's tomb…Still having trouble with Alzheimer in the coffin, comrade?
dinsdag 22 maart 2011
ANN LOVES READING BOOKS
Collage received from Eni Glis, Brazil. Great because so close to whom the real Ann is to me !!!
ANN & GUIDO APPROACHING SPRING TIME
2 Photo postcards mailed by Zois from the USA with following comments:
Salute Guido,
This reminds me of you when I read it:
"From every petal of a flower comes only one mystery; however it is full of many unexpected happy events"
With blessings (Joseph Beautiful Painted Arrow)
Cheers & Love,
Elizabeth
Dear Ann & Guido,
Spring, Printemps is at hand. I would like to be your mail art and pen pal friend, NOT like Facebook "friends", which mean nothing.
Mail art is something!
Do you write in "le français", "het vlaams", or english???
Sending Love and Peace,
Elizabeth
vrijdag 18 maart 2011
The booklet of Ann, made in Canada
Add and pass on booklet made by Diane Bertrand in Canada, stamps added by myself.
woensdag 16 maart 2011
ANN SE ROULAIT DANS LA BOUE SOUS LES ETOILES
Collage received from Bruno Sourdin, France.
I like the reference to the Mud women mythologies (native american).
Abonneren op:
Posts (Atom)