EEN BRIEF AAN ANKE

Brussel, 30 maart 2011


Dag Anke,

Bedankt voor o.a. de hofnar ATC, de brief en het museum van onbestaande dieren.
Neen, ik wist niet W*** werd getroffen door Parkinson. Da's het tegenoverstelde van leuk!
Zelf zit ik terug thuis, voorlopig tot 18 april. 11 april ga ik terug in de kliniek voor een nieuwe slaapanalyse en aanmaken van een aangepast masker. Uit de eerste analyse bleek dar ik 45 % van de tijd geen lucht krijg gedurende de nacht, met alle gevolgen van dien. Eigenlijk had men mij dringend moeten oproepen maar men is dat vergeten. Als ik niet zelf binnen gesprongen was om te weten wat en hoe verder, dan wist ik of mijn huisarts van niets!
Hospitalen, bah! Ik kreeg ook last van evenwichtsstoornissen bij het opstaan en ben een aantal keren gevallen met als resultaat verstuikte pols, blauwe plekken, verstuikte voet.
Enkele weken geleden begon ik dan ook nog eens bloed te urineren gevolgd door hevige inwendige pijnen (ik dacht echt dat ik aan het creperen was). Ik moest pijnstillers slikken als ware het drop. Mijn dokter dacht aan stenen in de urineleiders als gevolg van de hartmedicatie maar uit een scan bleek niets. De bloedende urine stopte na ongeveer 4 dagen. Misschien heb ik stenen gehad en zijn ze ondertussen weg. Ik begreep niet goed hoe dat bloedverdunners stenen kunnen veroorzaken. Een andere dokter legde me dan uit dat SINTROM eigenlijk een heel oud medicijn is dat vroeger enkel gebruikt werd om ratten en muizen te verdelgen. Het verdunt het bloed zo erg dat de aders springen en de knaagdieren bloeden inwendig dood.
Ne frisse heeft dan gezegd "laten we dat ook gebruiken voor hartlijders. Nou moe!
De farmaceutische industrie is nu wel aan het werken aan een andere SINTROM, die meer geschikt zou zijn voor menselijke toepassingen en gemakkelijker op te volgen zou zijn.
Ik was bezorgd voor mijn wilde katten want die hebben de neiging aan alles aan te zitten wat los is in huis. 1 gram zou al volstaan om een kat te doen creperen en da's de kleinste dosis voor de mens. Ik moest 5 gram per dag nemen. Dus ik vraag me nu af of de kleine adertjes in mijn organen het niet begeven hebben door al dat slikken gedurende maanden. Het is het tegenovergestelde van diabetes. Het gevaar is daar dat de kleine adertjes dichtslibben. Wat zijn dus de danger zones bij een man: de ogen, de nieren, de urinewegen, de penis.
Voor het RATKILLER medicijn geldt dezelfde (omgekeerde) redenering. Ik vind het straf dat mijn eigen huisarts mij niets uitlegt maar de andere dokter (een jongere) met wie hij samenwerkt wel! Afijn, ik neem voorlopig even geen Sintrom meer maar Asaflow (ook een bloedverdunner maar geen straf spul, meer een soort veredelde aspirine).

Naast het werk op de omslag heb ik ook een collage gemaakt deze keer en jouw project verbonden met het mijne (als ik met die spelletjes begin, kan ik haast niet stoppen door de adrenaline rush). De collage was een rechtstreeks gevolg van het lezen van Vasalis. Omdat ik gisteren het verzamelde werk heb gekocht, kan ik je nu ook De vogel Phoenix opsturen als geschenk. Het fragment waarop de collage gebaseerd is, staat op pagina 19.
Ik heb verschillende andere werken gemaakt rond deze bundel, voor een project over boeken in Brazilië maar die staan al op mijn blog.
Ook schreef ik een nieuw gedicht gisteren: het vermoedelijk vrij sombere slot van de nieuwe bundel "Sprookjes in de wolken". Toen het af was, kwam de postbode met post van jou, haha, da's toeval zeker?!! Het SCHAAKMAT gedicht is ook het resultaat van het herbekijken van Carlos Saura's film CRIA CUERVOS met de piepjonge Ana Torent. De tranen stroomden uit mijn ogen want de geschiedenis van Ana ging geluidloos over in de mijne: het aanschouwen van het lijden van de moeder, het verraad van de vader die aanpapte met andere vrouwen terwijl zijn vrouw doodziek was, enz… 't is mij allemaal ook overkomen. Ik meen me zelfs te herinneren dat ik mijn broer aanraadde deze film niet te gaan zien in 1973 omdat wij te emotioneel betrokken waren bij de thema's in de film. Natuurlijk speelt mijn huidig lijden ook wel een rolletje. Maar ik vind de tekst wel leuk omdat hij afstandelijk is, zelf confronterend en gedept in milde ironie en spot. Hoe zou Bill Adama dat weeral verwoorden? So say we all !!!

Guido